جدول جو
جدول جو

معنی عماره شافعی - جستجوی لغت در جدول جو

عماره شافعی
(عُ رَ یِ فِ)
ابن علی بن احمد حکمی مذحجی یمنی شافعی، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین. فقیه و مورخ و شاعر یمن در قرن ششم هجری. رجوع به عمارۀ یمنی (ابن علی بن احمد...) شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

عمر شافعی
(عُ مَ رِ فِ)
ابن ابراهیم بن سعید بن ابراهیم بن محمد زهری شافعی. مشهور به ابن حمامه. وی فقیه و از فرزندان سعد بن ابی وقاص بود. در ذیقعده سال 348 ه. ق. متولد شد و در جمادی الاّخرۀ 434 ه. ق. در بغداد درگذشت. اورا تصنیفاتی در مناسک است. (از معجم المؤلفین از طبقات الشافعیۀ سبکی ج 4 ص 7، و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 781، و طبقات الشافعیۀ اسنوی، نسخۀ خطی)
ابن احمد بن عمر شافعی، مکنی به ابوحفص و مشهور به ابن سریج. فقیه بود و در سال 340 ه. ق. درگذشت. او راست: تذکرهالعالم و المتعلم در فروع فقه. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 781)
لغت نامه دهخدا